Μία ιστορική αναδρομή που όλοι
οφείλουν να ακούσουν, αν δεν έχουν ακόμα αποφασίσει να την διαβάσουν. Θα αναφέρω ελάχιστα από την εξιστόρηση με την
δική μου πινελιά.
Πολλοί υπερασπίζονται τον όρο
Ομοσπονδία. Όμως Ομοσπονδία σημαίνει
κατάργηση της δημοκρατίας και προέρχεται από Μεσαιωνικές καταβολές.
Κάποια στιγμή γεννιέται η λέξη Republic που δεν σημαίνει δημοκρατία, αλλά «κοινά
δημόσια πράγματα»
Ενώ η Γαλλική επανάσταση
προσπάθησε να φέρει τις Εθνικές δημοκρατίες ως πρόταγμα, τελικώς έφερε την ομοσπονδοποίηση
της Γαλλίας με την Συνταγματική Μοναρχία, προϊόν Μεσαίωνα. Δηλαδή ο όρος «Ομοσπονδοποίηση» λειτουργεί
προσθετικά, είτε για κομητείες, καντόνια, πριγκιπάτα και φυλές. Όχι δηλαδή με την κατάλυσή τους, αλλά με την
συγχώνευσή τους. Στην συνέχεια αυτόν τον
ρόλο το έπαιξε και τον παίζει , ο κοινοβουλευτισμός.
Σχηματίστηκαν τα κράτη. Παράδειγμα ο Μέτερνιχ το 1815 έφερε την ιερά
συμμαχία ή αλλιώς Χριστιανική ή οικουμενική Ευρώπη .
Ακολουθούν διάφορες συνθήκες, μία εξ αυτών η συνθήκη της Ρώμης, όπου το
1968 πέφτουν τα τελωνιακά σύνορα.
Ακολουθεί η ΕΟΚ, το Μάαστριχτ 1993.
Καθ’ όλη αυτήν την πορεία πέφτουν οι υπογραφές και οι χαιρετούρες σωρηδόν.
1997 Άμστερνταμ όπου γίνεται η
διεύρυνση της ενωμένης Ευρώπης, ξαναχύνονται μελάνια στις υπογραφές, μέχρι που
φτάνουμε στην σύσταση του ευρώ. Σαν να
λέμε χάνεται η ιδέα της Εθνικής Ευρώπης και μεταλλάσσεται σε οικουμενική
Ευρώπη, όπου οι στρατοί πλέον χάνοντας τον ρόλο τους, θα αναλαμβάνουν τον ρόλο της
επιβολής , τήρησης και αστυνόμευσης του ομοσπονδιακού εγχειρήματος, ώστε να
καταστέλλουν τις «βαρβαρικές» εξεγέρσεις (όπως η Κρητική επανάσταση). Κάνει μια αξιόλογη αναφορά ο Καζάκης , για το τι
προσπάθησαν να επικρατήσει τότε και πως είχαν σκοπό να διχοτομίσουν την Κρήτη, σε μουσουλμάνους και Κρήτες, σε μια «διζωνική ομοσπονδία», καθ ήν στιγμήν σύσσωμοι φώναζαν «πως όλοι είναι Κρήτες
ασχέτως θρησκεύματος»* κάτι αντίστοιχο που συνέβη με την Κύπρο και το συνεχίζει
ο διατυμπανίζων Διεθνιστής Χριστόφιας, πριν τον παράνομο υπερ-αποικισμό, γνώριμο
φαινόμενο και αλλαχού.
Ποιους όμως βοήθησε η ενοποίηση
ή ομοσπονδοποίηση ;; Μα τους αποικιοκράτες, οι οποίοι για να κρατήσουν τα εδάφη
και τα πλούτη, θέλησαν να «ενοποιήσουν» τις αποικιοκρατικές κτήσεις τους . Απ’ όπου και να έφευγαν, φρόντιζαν πρώτα να τεμαχίζουν
τα κατακτημένα κράτη και εν συνεχεία να τα ομοσπονδοποιούν, γεγονός που ήγειρε και
εγείρει εμφυλίους πολέμους.
Γνωρίζουμε λίγο πολύ πως τα
λεγόμενα ισχυρά Ευρωπαϊκά κράτη υπήρξαν αποικιοκράτες του αισχίστου είδους.
Αυτό προκύπτει από μια συγκεκριμένη φασιστική ιδεολογία, που ως φαινόμενο έχει
πολλούς αποδέκτες εντός της γηραιάς ηπείρου.
Αυτοί οι ίδιοι είναι που αιματοκύλησαν τους ευρωπαϊκούς λαούς και αυτοί
που έστρωναν φαρδιά πλατιά τις υπογραφές τους , από την Ανταντ μέχρι την Ε.Ε στο
όνομα «αυτό δεν πρόκειται να ξαναγίνει..».
Αυτοί που μπήκαν φυλακές και λίγο αργότερα βγήκαν, για να συνεχίσουν το
έργο τους. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που έχουν αναφερθεί στον παρόντα χώρο
από ανάλογους «ειδήμονες και επιστήμονες» , εδώ θα αναφέρω το παράδειγμα του
Καζάκη , αυτού που υπήρξε πρόεδρος και ιδρυτής της συνθήκης της Ρώμης , τον Βάλτερ
Χαλστάιν. Το κοντινό παρελθόν όλων αυτών
των αιμοδιψών , ναζιστών και δωσίλογων ανθρώπων «ξεπλύθηκε..» στην αναδομημένη
κρυφή ιστορία των λαών και σε σκονισμένους ή κατεστραμένους φακέλους.
Σήμερα αυτό που συμβαίνει για
ακόμα μια φορά, είναι η υπερσυγκέντρωση πολιτικών και οικονομικών εξουσιαστικών
συμφερόντων, που όσο θα εντείνονται οι αντιπαραθέσεις στις κορυφές για την
επικράτηση, τροφοδοτούν την γέννηση πολεμικού κλίματος εντός Ευρώπης και όχι
μόνον. Γιατί όλα αυτά ;; Μα στο όνομα της Οικουμενικής ολοκλήρωσης, διεκδικώντας
η κάθε πλευρά τους ενιαίους οικονομικούς χώρους που θα δρα και θα
εκμεταλλεύεται. Σε καμία περίπτωση δεν
σημαίνει πως η επικράτηση της μίας ή της άλλης πλευράς θα είναι για το καλό της
ανθρωπότητας. Αν τυχαίνει να είμαστε δύσπιστοι,
δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε ιστορία ή να κοιτάξουμε τις καταπατημένες ουκ ολίγες
χώρες του πλανήτη και πως τις μεταχειρίζονται επί αιώνες.
Ο μοναδικός αστάθμητος
παράγοντας σε όλα αυτά, είναι οι ίδιοι οι λαοί, που θα πρέπει να κατανοήσουν
πως πρέπει να διεκδικήσουν τις αυτόνομες πατρίδες τους με την Εθνική τους ταυτότητα,
γιατί χωρίς αυτές ουδέν θα μπορούν να διεκδικούν, όντας τεμαχισμένοι,
διχασμένοι, όπως τόσοι λαοί πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, που οι «πολιτισμένοι»
λαοί αδιαφόρησαν, ως ένα απόμακρο κακό όνειρο,
όμως σήμερα το αντιμετωπίζουν στην δική τους πραγματικότητα.
Όποιος σήμερα υπερασπίζεται την Ευρωπαϊκή
ένωση είναι πολεμοχαρής και αρνητής της παραδοσιακής Δημοκρατίας, ενώ οι
αμαθείς παραμένουν παραμυθιασμένοι στην προπαγανδιστική ανύπαρκτη «Ευρωπαϊκή
ασφάλεια».
Όσο για τις αριστερές απόψεις,
όταν κάααποτε αποφάσισαν να χύσουν το αίμα τους για την Εθνική τους ανεξαρτησία,
αρνούμενοι σύσσωμοι μετέπειτα τον
Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, πρόδωσαν το
αίμα των ομοϊδεατών τους, αποκτώντας «προοδευτικές»
τάχατε απόψεις και ιδεολογίες , έχοντας πλέον ουδεμία σχέση με κάθε βάσιμο
νόημα και προβληματισμό των αρχικών ιδεολογιών τους. Σήμερα διαπιστώνουμε την
απόλυτη εξαθλίωση, αποσάθρωση και πνευματική αποβλάκωση των υποτιθέμενων «προοδευτικών»
ιδεολογιών τους.
Προσωπικά όμως αυτό το τελευταίο
φαινόμενο δεν το προσάπτω πλέον μόνον στις αριστερές αντιλήψεις, αλλά προς πάσα
κατεύθυνση, που δεν έχει σχέση με τον σεβασμό των λαών, την αυτοδιάθεσή τους και
το Δημοκρατικό πρότυπο.
Καλή ακρόαση
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου