Εχθές πήγα στα δικαστήρια για να γνωρίσω και να συμπαρασταθώ στην δικηγόρο Ντόρα Κρητικοπούλου που έκανε μήνυση μαζί με 250 ακόμα συμπολίτες μας - για αρχή - εναντίον Παπανδρέου -Παπακωνταντίνου και έναν ακόμα που μου διαφεύγει, λυπάμαι. Γνώρισα ενδιαφέροντες ανθρώπους και μια φινετσάτη δικηγόρο. Βλέποντας τους ανθρώπους αυτούς γύρο μου, που ήταν πάντως αρκετοί για να προκαλέσουν δυσαρέσκεια στους δικαστικούς υπαλλήλους, λόγω της πολυκοσμίας, προσωπικά αισθάνθηκα το πόσο έχουμε προδώσει τους εαυτούς μας, την στιγμή που θα έπρεπε να είμαστε όλοι εκεί !!
Θα πρέπει να αρχίσουμε να απαιτούμε από μας να είμαστε πιο ενεργοί, παρά απλά μεταφορείς ή αναδημοσιευτές κάποιων τέτοιων ενεργειών, προσπαθειών και δράσεων ή απλά ανούσια και άχρηστα γκρινιάρηδες. Αυτό που ιστορικά βιώνουμε σήμερα, αφορά όλους μας, όπου και αν βρισκόμαστε, σε όποιον ρόλο έχουμε επιλέξει.
Οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι και ποτέ δεν θα είναι ίδιοι, γιατί αυτή είναι η φύση τους. Οποιαδήποτε άλλη εκφορά αντίληψης περί του αυτού θέματος, είναι πέραν κάθε φαντασίας. Έχει αποδειχθεί όμως πως η πλειονότητα της ανθρωπότητας, αρέσκεται να ζει στην σφαίρα του βολευτικά φανταστικού και όχι του φυσικού της κόσμου. Δεν πατάει στην γη. Βιάζεται να πετάξει χωρίς να υπάρχουν βάσεις. Βιάζεται για αλλαγές, χωρίς κανένα μόχθο . Η ζωή μας μοιάζει σαν ένας χυλός, μια δίνη, μια κινούμενη άμμος, που ρουφάει τα πάντα μέσα της. Και εμείς εκεί στα αστέρια σφυρίζοντας αδιάφοροι. Περιμένοντας να γράψει ό,τι ο καθένας σκέπτεται. Από το Εν Τούτω Νίκα, μέχρι τις πιο αιματηρές φαντασιώσεις. Υπάρχει πολύς συνωστισμός στην σφαίρα του φανταστικού , ορθώς δίνοντας την εντύπωση μιας χαώδους κατάστασης.
Μεγάλη κουβέντα του Καντάφι προς τους πολίτες του, όταν τους μοίραζε γη "σήμερα ο μαύρος χρυσός υπάρχει, αύριο δεν υπάρχει, η γη είναι αυτή που θρέφει !!!!"
Γιατί αυτή μας συντηρεί στο τέλος , ανεξαρτήτως των "παιδιάστικων" επιτευγματων μας. Τα κάνουμε όλα λίμπα , αλλά Εκείνη είναι εκεί και πάντα μας περιμένει. Σε καμία περίπτωση η ανθρωπότητα δεν είναι προς παραδειγματισμό έμπροσθεν του Σύμπαντος κόσμου, και αυτό θα έπρεπε να μας ανησυχεί.
Η ανθρωπότητα στα πολύ παλιά τα χρόνια (60.000 χρόνια πριν) έβλεπε τον εαυτό της ως ένα αιτιολογημένο και φυσιολογικό, πολύμορφο είδος στον πλανήτη μας και όχι ως αντίπαλο ή εχθρό ή αδύναμο για να επιβληθεί εξ αιτίας μια αυξάνουσας υλικής δύναμης. Το ολέθριο είναι, πως μας έμαθαν πως η ζωή αυτή είναι ένα παιχνίδι επιβίωσης. Ο Καλλίτερος ζει, ο άλλος κάποια στιγμή πεθαίνει. Έστω και αν μείνει .... ένας.
Έκανε ο άνθρωπος δεύτερη φύση του, την ατομική μονοκρατορία του, σε όλα τα επίπεδα της αντιληπτής του ζωής. Κανένας μας δεν έχει ξεφύγει. Είμαι και εγώ μέσα με τα μπούνια, αλλά το προσπαθώ. Άλλωστε ποτέ δεν είχε σημασία η Ιθάκη, εξόν τα υπέροχα γεγονότα ενός μακρόπνοου ταξιδιού. Όχι όμως η Ιθάκη. Η Ιθάκη πάντα μετακινεί την θέση της. Αλλιώς δεν θα ήταν νησί. Ένα καράβι που πλέει και όχι ένα στατικό μόρφωμα. Ο αληθινός κόσμος των πραγμάτων.
Επιδοθήκαμε στην χαιρεκακία, γινόμενοι ανταγωνιστικοί. Ο ένας να καπηλευθεί τον άλλον. "Ο θάνατός σου το κέρδος μου". Το έχω ζήσει στο πετσί μου και την επίδραση στον ψυχικό μου κόσμο. Οι περισσότεροι το έχουμε ή το ζούμε καθημερινά. Έχω προσπαθήσει να κρίνω αυστηρά τον εαυτό μου, μέχρι που ξέχναγα να ασχοληθώ με τα όποια μικρά κατορθώματά μου. Όπως το μυρμηγκάκι είναι ευχαριστημένο από τις επιτυχίες τής κάθε ημέρας του, γιατί εργάζεται το ένα για όλα και όλα για ένα, κι όταν έλθει ο χειμώνας ξεδίνει με τα κατορθώματά του και φτου κι απ' την αρχή !!! Στην πραγματικότητα δεν κάνει κάτι διαφορετικό ο τζίτζικας. Ο τροβαδούρος του καλοκαιριού. Απλά επέλεξε διαφορετικό τρόπο και τίμημα. Ζει τέλεια σε μια τέλεια κοινωνία (το μυρμήγκι) στο μέγιστο εκμεταλλευόμενη προς όφελος της, τις δυνατότητες και τις περιστάσεις και, απόλυτα προστατευτική. Όπως κάθε είδος. (ΕΚΤΟΣ ΑΠ' ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΑΣ. Το δικό μας τα άφησε όλα στην τύχη τους και τον τυχοδιωκτισμό μας, ξεχνώντας το που πατάν τα πόδια μας.)
Όπου κάπως - κάποτε "γεννήθηκαν" ισχυρότερες κοινωνίες "κατ' εικόνα και ομοίωση" δηλαδή οι τερμίτες, ικανοί να καταστρέψουν τα μυρμήγκια. Ενάντια στην μέλισσα, η γιγαντιαίων συγκρινόμενη διαστάσεων Ασιατική σφήκα. Τα ραδιενεργά κύματα που αποπροσανατολίζουν εξαλείφοντας το σοφό πετούμενο ζώο- έντομο.
Μήπως κάπως έτσι τελικά , μπήκε στην ζωή μας σιγά, αλλά σταθερά και σταδιακά "Το μεγάλο ψάρι, τρώει το μικρό ;;" Μήπως με αυτήν την ρήση αυτό που κατάφερε ο άνθρωπος ήταν να στρέψει τον εαυτό του ενάντια, όχι μόνον στον απέναντί του, αλλά και προς τον εαυτό του ;;;. Γιατί μόνον ένα παράλογο ον, μπορεί να σκεφτεί να τα βάλει με τον εαυτό του. Δεν ξέρω παιδιά μου, φίλοι μου, αλλά πάει πολύ μακριά το μυαλό μου. Όποτε με πήγε μακριά και στις πιο τρελές μου φαντασιώσεις, καλλίτερα σκέψεις, μέχρι σήμερα σταδιακά με κάποιο τρόπο τις έχω βρει εμπρός μου. Δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια Όμως ετούτη η σκέψη δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου.
Δεν μου αρέσει δηλαδή ως σκέψη, να άλλαξαν οι φυσικές εικονικές μας έστω ισορροπίες - παραστάσεις, εξ αιτίας της όποιας αρνητικής παρέμβασης του ανθρώπου, με τις επιμιξίες, τις διακλαδώσεις και τους πειραματισμούς ή όπως αλλιώς ονοματίζεται, εξ αιτίας κάποιου ή κάποιων σχιζοφρενικών Τζέκιλ. Αν είναι έτσι, τότε αιτιολογείται "το λιοντάρι να τρώει την αντιλόπη" .... και αυτό να το ονομάζουμε ως "θεία επιλογή" !!!!!
Η αλληλεγγύη, περάστηκε στο ανθρώπινο είδος ,ως έργο φιλανθρωπίας με την ανάποδη έννοια. "Να σε βλέπω να πεινάς και εγώ να σου πουλάω φιλανθρωπία" . Καταπληκτική εφεύρεση. Η αλληλεγγύη όμως σημαίνει σεβασμός σε όλα γύρο μας, στους ρόλους που τάχθηκε το καθένα και όχι ο αφανισμός τους. Εμείς δεν είμαστε αυτοί που μπορούμε να τα αλλάξουμε, μόνον να προσποιηθούμε. Με πόσο πιο απλούστερα λόγια να ειπωθεί "μην κάνεις σε κανέναν κάτι που δεν θα ήθελες να σου κάνουν !!" ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ ;;; Κι όμως το παιχνίδι χόνδρινε και άρχισαν να πέφτουν λεφτά στο παγκάρι. Τα κράτη εφηύραν την ιδέα των σπιούνων εις βάρος των υπολοίπων κρατών, ανάλογα με το πόσα είχαν να πληρώσουν στο market προσφοράς. Μυστικές υπηρεσίες αλληλοσπαρασσόμενες.
"Ο Άραβας ενάντια στον Άραβα. Γιατί να είναι φίλος ;;" αναρωτιέται ο Καντάφι. Και με την σειρά μου αναρωτιέμαι " Ο Έλληνας εναντίον Έλληνα. Γιατί δεν μπορεί να είναι φίλος ;;;"
Όμως εμείς σήμερα περιχαρείς μιλάμε για κάποιο σωματίδιο του θεού ή κάτι από αυτό, όταν το θεμέλιο της δικής μας ζωής, είναι μόνον η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Αλλά αυτή η επιλογή είναι η πιο δύσκολη, σαν την Ιθάκη που συνεχώς ξεγλιστρά. Γιατί ό κόσμος μας συνεχώς ρέει και εμείς μένουμε στατικοί σε έναν κόσμο πέρα για πέρα αφύσικο - φανταστικό. Αποφασίζει κάποιος να αγοράσει κάτι που πουλιέται στην αγορά, είτε από θρησκεία είτε από πολιτική χροιά, οπότε που να αναλογιστεί τα απλά πράγματα της οντότητάς του ;;; Έτσι φτάσαμε να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας ασυνείδητα , σαν τους "επόμενους αναλώσιμους" στο παιχνίδι τους !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, οι περισσότεροι χωμένοι σε κάποιες από τις βολές μας , πρόσκαιρα αποφεύγοντας "την επόμενη μέρα" μας.......όχι ως την καλλίτερη, αλλά την πιο αδύναμα αναλώσιμη !!!
Αντίδοτο στα πυροβολημένα κρανία μας, είναι να αρχίσουμε να ασχολούμαστε και να βλέπουμε χρήσιμα πράγματα. Να ακούμε αυτά που προσπαθούν άλλοι να τα σβήσουν με κάθε τρόπο από τον χάρτη. Ειδάλλως δεν θα ξεφύγουμε ποτέ από την φαυλότητα της ασυνεννοησίας μας. Δεν υπάρχει κανένας φανταστικός θεός που τα κάνει όλα αυτά. Δικά μας έργα είναι, γιατί ο ευατουλισμός, δική μου λέξη δεν πειράζει, κερδίζει την παρτίδα.
Ας γίνουμε επιτέλους ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι μηχανές, μεθαύριο ρομπότ και δεν ξέρω τι άλλο.
Νάγια
ΔΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου