a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Αναρτήθηκε από τον/την στο Ιουλίου 12, 2012  
 
Dear-aunt-MerkelΕίναι από τις περιπτώσεις όπου μια δήλωση μπορεί να είναι πολύ πιό εύγλωττη και αποκαλυπτική από δεκάδες αναλύσεις. Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε επίσκεψή της στην Ινδονησία, εξύμνησε την εντυπωσιακή μείωση του χρέους της χώρας και κάλεσε την Ευρωζώνη να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ινδονησίας:
«Πιστεύω ότι η Ινδονησία μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό παράδειγμα μιας οικονομίας που γνωρίζει διαρκή ανάπτυξη, καθώς υπό την προεδρία του Γιουντογιόνο το δημόσιο χρέος, το οποίο είχε φτάσει στο 80% του ΑΕΠ, έπεσε στο 24%», δήλωσε η κ. Μέρκελ, προσθέτοντας ότι «είναι ένα παράδειγμα γι’ αυτό που μπορεί να γίνει και που η Ευρώπη οφείλει να κάνει, κυρίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ινδονησία μπόρεσε να το κάνει σε πολύ μικρή χρονική περίοδο, σε μερικά χρόνια». (1)
Διόλου δεν εκπλήσσει, βεβαίως, οτι η κ. Μέρκελ λησμόνησε να αναφέρει ορισμένα άλλα από τα επιτεύγματα αυτής της χώρας-υπόδειγμα για τις χώρες της ευρωπαικής ένωσης. Ας τα θυμίσουμε εμείς:
Στον τομέα του βιοτικού επιπέδου, λοιπόν:
  • Ο μισθός των εργαζομένων βρίσκεται περίπου στα 100 ευρώ το μήνα.
  • Ο μηνιαίος μισθός ενός βιομηχανικού εργάτη στην Ιάβα (μια από τις πολυπληθέστερες περιοχές της χώρας) είναι 50 ευρώ! (2)
  • Οι άνθρωποι στην Ινδονησία παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. Το 1/3 του πληθυσμού των 250 εκατομμυρίων κατοίκων λιμοκτονεί, περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες οικτρής φτώχειας.
  • Το ένα στα πέντε παιδιά κάτω των 5 ετών υποσιτίζεται(5) Τα μεγαλύτερα παιδιά που κατά εκατομμύρια εγκαταλείπουν το σχολείο από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δουλεύουν στις φυτείες έναντι 0,6 δολλαρίων τη μέρα.
  • Τα 2/3 των αγροτικών νοικοκυριών δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις υγιεινής.
  • 310000 άνθρωποι είναι φορείς του AIDS, με πολλούς από αυτούς να καταλήγουν από την ασθένεια λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να λάβουν ιατρική βοήθεια.
Στον τομέα της Δημοκρατίας, οι δυνάμεις καταστολής που επιτίθενται στους διαδηλωτές και στους απεργούς, δεν διστάζουν να πυροβολήσουν εξ επαφής ξαπλωμένους διαδηλωτές και απεργούς, ενώ στις επιχειρήσεις καταστολής χρησιμοποιούν αληθινές σφαίρες αφήνοντας πίσω τους εκτός των νεκρών και δεκάδες τραυματίες. (4) Ειρηνικοί πολιτικοί διαδηλωτές συλλαμβάνονται και κακοποιούνται ή βασανίζονται. (3)
Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το μαστίγωμα με καλάμια (caning) είναι μια από τις συνήθεις τιμωρίες που επιβάλλεται για παραπτώματα όπως μοιχεία, ομοφυλοφιλία, προγαμιαίο σέξ, κλπ (7). Αυτά επισήμως – ανεπισήμως το βασανιστήριο εφαρμόζεται και σε πολιτικούς ακτιβιστές ή αντιφρονούντες…
Στον τομέα των εργασιακών δικαιωμάτων, όταν οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις στους μισθούς πείνας, οι κρατικές δυνάμεις καταστολής υπερασπίζονται με ζήλο τις εργοδότριες εταιρείες, φτάνοντας μέχρι στο σημείο να πυροβολούν (και να σκοτώνουν) εργαζομένους (όπως π.χ. στην περίπτωση της αμερικανικής πολυεθνικής «Freeport-McMoRan Copper & Gold Inc» που ελέγχει το μεγαλύτερο χρυσωρυχείο στον κόσμο) (4).
Οσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες, ίσως αυτό το απόσπασμα από ρεπορτάζ της “Καθημερινής” αρκεί να περιγράψει την κατάσταση:
Το ταξίδι μας περιελάμβανε επισκέψεις σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις για να διαπιστώσουμε την πρόοδο της χώρας. Ανάμεσά τους μια βιοτεχνία στην οποία είκοσι νέες γυναίκες κεντούσαν μεταξένια υφάσματα σε χώρο ελάχιστα φωτιζόμενο. «Θα τυφλωθούν σε δύο χρόνια», σχολιάσαμε. «Ναι, αλλά έχουν δουλειά», ήταν η απάντηση (2).
Τα παραπάνω λοιπόν συνθέτουν το οικονομικό “θαύμα” της Ινδονησίας που ονειρεύεται η κ. Μέρκελ ως πρότυπο για τις χώρες της Ευρώπης (του Ευρωπαϊκού νότου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους). Το οποίο ασφαλώς και μαρτυρεί πολλά για το ρόλο που οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες (και κυρίως η Γερμανία) ξεκάθαρα προορίζουν για τις περιφερειακές χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Υ.Γ.1
Ο τίτλος αυτού του post ίσως αφορά λιγότερο την Α. Μέρκελ και περισσότερο τον ίδιο τον καπιταλισμό, ο οποίος ονειρεύεται  την ύπαρξη εκατομμυρίων εξαθλιωμένων πολιτών-εργατών – χάρη σ’ αυτούς μπορεί να συντελεστεί το καπιταλιστικό θαύμα της “ανάπτυξης”.
Υ.Γ.2
Παρεμπιπτόντως, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στις άοκνες προσπάθειες για προώθηση της ατζέντας της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης, την οποία ευρωπαίοι αξιωματούχοι φροντίζουν με τις δηλώσεις τους να διατηρούν στην επικαιρότητα. Τελευταίο “κρούσμα” η επίτροπος Β. Ρέντιγκ, η οποία δήλωσε πως οραματίζεται μια Ευρώπη που θα ακολουθήσει τα πρότυπα της Γερμανίας, τουλάχιστον ως προς το μοντέλο πολιτικής οργάνωσης:
«Στη Γερμανία υπάρχουν τα ομόσπονδα κρατίδια, που έχουν δικαίωμα συναπόφασης. Ετσι βλέπω την Ευρώπη του αύριο. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή κυβέρνηση, μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Βουλή, η οποία θα εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες. Επίσης ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εκλέγεται από την Ευρωπαϊκή Βουλή. Για την Ευρώπη χρειαζόμαστε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία», τόνισε η κ. Ρέντινγκ εκτιμώντας ότι μέχρι το 2015 η διαδικασία πολιτικής ένωσης της Ε.Ε. θα έχει αποφέρει καρπούς (1).
Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια ευρωπαίοι αμφισβητούν -περισσότερο από ποτέ- τη νομιμοποίηση του διευθυντηρίου των Βρυξελλών να επιβάλλει ανθρωποκτόνα μέτρα σε κράτη και κοινωνίες, η ευρωπαϊκή ελίτ ονειρεύεται πολιτική ενοποίηση, για να περισταλλούν ακόμη περισσότερο οι δυνατότητες των κρατών να ασκούν εθνικά επωφελή (και ανεξάρτητη) πολιτική. Μια επιθυμία εξίσου εύγλωττη με τη δήλωση της κ. Μέρκελ για την Ινδονησία…

Πηγές – παραπομπές – υποσημειώσεις
Η Α. Μέρκελ και η Ινδονησία: πές μου τα όνειρά σου, να σου πώ ποιός είσαι

Αναρτήθηκε από τον/την στο Ιουλίου 12, 2012  
 
Dear-aunt-MerkelΕίναι από τις περιπτώσεις όπου μια δήλωση μπορεί να είναι πολύ πιό εύγλωττη και αποκαλυπτική από δεκάδες αναλύσεις. Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε επίσκεψή της στην Ινδονησία, εξύμνησε την εντυπωσιακή μείωση του χρέους της χώρας και κάλεσε την Ευρωζώνη να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ινδονησίας:
«Πιστεύω ότι η Ινδονησία μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό παράδειγμα μιας οικονομίας που γνωρίζει διαρκή ανάπτυξη, καθώς υπό την προεδρία του Γιουντογιόνο το δημόσιο χρέος, το οποίο είχε φτάσει στο 80% του ΑΕΠ, έπεσε στο 24%», δήλωσε η κ. Μέρκελ, προσθέτοντας ότι «είναι ένα παράδειγμα γι’ αυτό που μπορεί να γίνει και που η Ευρώπη οφείλει να κάνει, κυρίως αν λάβουμε υπόψη μας ότι η Ινδονησία μπόρεσε να το κάνει σε πολύ μικρή χρονική περίοδο, σε μερικά χρόνια». (1)
Διόλου δεν εκπλήσσει, βεβαίως, οτι η κ. Μέρκελ λησμόνησε να αναφέρει ορισμένα άλλα από τα επιτεύγματα αυτής της χώρας-υπόδειγμα για τις χώρες της ευρωπαικής ένωσης. Ας τα θυμίσουμε εμείς:
Στον τομέα του βιοτικού επιπέδου, λοιπόν:
  • Ο μισθός των εργαζομένων βρίσκεται περίπου στα 100 ευρώ το μήνα.
  • Ο μηνιαίος μισθός ενός βιομηχανικού εργάτη στην Ιάβα (μια από τις πολυπληθέστερες περιοχές της χώρας) είναι 50 ευρώ! (2)
  • Οι άνθρωποι στην Ινδονησία παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. Το 1/3 του πληθυσμού των 250 εκατομμυρίων κατοίκων λιμοκτονεί, περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες οικτρής φτώχειας.
  • Το ένα στα πέντε παιδιά κάτω των 5 ετών υποσιτίζεται(5) Τα μεγαλύτερα παιδιά που κατά εκατομμύρια εγκαταλείπουν το σχολείο από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δουλεύουν στις φυτείες έναντι 0,6 δολλαρίων τη μέρα.
  • Τα 2/3 των αγροτικών νοικοκυριών δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις υγιεινής.
  • 310000 άνθρωποι είναι φορείς του AIDS, με πολλούς από αυτούς να καταλήγουν από την ασθένεια λόγω της οικονομικής τους αδυναμίας να λάβουν ιατρική βοήθεια.
Στον τομέα της Δημοκρατίας, οι δυνάμεις καταστολής που επιτίθενται στους διαδηλωτές και στους απεργούς, δεν διστάζουν να πυροβολήσουν εξ επαφής ξαπλωμένους διαδηλωτές και απεργούς, ενώ στις επιχειρήσεις καταστολής χρησιμοποιούν αληθινές σφαίρες αφήνοντας πίσω τους εκτός των νεκρών και δεκάδες τραυματίες. (4) Ειρηνικοί πολιτικοί διαδηλωτές συλλαμβάνονται και κακοποιούνται ή βασανίζονται. (3)
Στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το μαστίγωμα με καλάμια (caning) είναι μια από τις συνήθεις τιμωρίες που επιβάλλεται για παραπτώματα όπως μοιχεία, ομοφυλοφιλία, προγαμιαίο σέξ, κλπ (7). Αυτά επισήμως – ανεπισήμως το βασανιστήριο εφαρμόζεται και σε πολιτικούς ακτιβιστές ή αντιφρονούντες…
Στον τομέα των εργασιακών δικαιωμάτων, όταν οι εργαζόμενοι ζητούν αυξήσεις στους μισθούς πείνας, οι κρατικές δυνάμεις καταστολής υπερασπίζονται με ζήλο τις εργοδότριες εταιρείες, φτάνοντας μέχρι στο σημείο να πυροβολούν (και να σκοτώνουν) εργαζομένους (όπως π.χ. στην περίπτωση της αμερικανικής πολυεθνικής «Freeport-McMoRan Copper & Gold Inc» που ελέγχει το μεγαλύτερο χρυσωρυχείο στον κόσμο) (4).
Οσον αφορά τις εργασιακές συνθήκες, ίσως αυτό το απόσπασμα από ρεπορτάζ της “Καθημερινής” αρκεί να περιγράψει την κατάσταση:
Το ταξίδι μας περιελάμβανε επισκέψεις σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις για να διαπιστώσουμε την πρόοδο της χώρας. Ανάμεσά τους μια βιοτεχνία στην οποία είκοσι νέες γυναίκες κεντούσαν μεταξένια υφάσματα σε χώρο ελάχιστα φωτιζόμενο. «Θα τυφλωθούν σε δύο χρόνια», σχολιάσαμε. «Ναι, αλλά έχουν δουλειά», ήταν η απάντηση (2).
Τα παραπάνω λοιπόν συνθέτουν το οικονομικό “θαύμα” της Ινδονησίας που ονειρεύεται η κ. Μέρκελ ως πρότυπο για τις χώρες της Ευρώπης (του Ευρωπαϊκού νότου, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους). Το οποίο ασφαλώς και μαρτυρεί πολλά για το ρόλο που οι ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες (και κυρίως η Γερμανία) ξεκάθαρα προορίζουν για τις περιφερειακές χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Υ.Γ.1
Ο τίτλος αυτού του post ίσως αφορά λιγότερο την Α. Μέρκελ και περισσότερο τον ίδιο τον καπιταλισμό, ο οποίος ονειρεύεται  την ύπαρξη εκατομμυρίων εξαθλιωμένων πολιτών-εργατών – χάρη σ’ αυτούς μπορεί να συντελεστεί το καπιταλιστικό θαύμα της “ανάπτυξης”.
Υ.Γ.2
Παρεμπιπτόντως, θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στις άοκνες προσπάθειες για προώθηση της ατζέντας της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης, την οποία ευρωπαίοι αξιωματούχοι φροντίζουν με τις δηλώσεις τους να διατηρούν στην επικαιρότητα. Τελευταίο “κρούσμα” η επίτροπος Β. Ρέντιγκ, η οποία δήλωσε πως οραματίζεται μια Ευρώπη που θα ακολουθήσει τα πρότυπα της Γερμανίας, τουλάχιστον ως προς το μοντέλο πολιτικής οργάνωσης:
«Στη Γερμανία υπάρχουν τα ομόσπονδα κρατίδια, που έχουν δικαίωμα συναπόφασης. Ετσι βλέπω την Ευρώπη του αύριο. Χρειαζόμαστε μια ισχυρή κυβέρνηση, μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Βουλή, η οποία θα εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες. Επίσης ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εκλέγεται από την Ευρωπαϊκή Βουλή. Για την Ευρώπη χρειαζόμαστε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία», τόνισε η κ. Ρέντινγκ εκτιμώντας ότι μέχρι το 2015 η διαδικασία πολιτικής ένωσης της Ε.Ε. θα έχει αποφέρει καρπούς (1).
Την ίδια στιγμή που εκατομμύρια ευρωπαίοι αμφισβητούν -περισσότερο από ποτέ- τη νομιμοποίηση του διευθυντηρίου των Βρυξελλών να επιβάλλει ανθρωποκτόνα μέτρα σε κράτη και κοινωνίες, η ευρωπαϊκή ελίτ ονειρεύεται πολιτική ενοποίηση, για να περισταλλούν ακόμη περισσότερο οι δυνατότητες των κρατών να ασκούν εθνικά επωφελή (και ανεξάρτητη) πολιτική. Μια επιθυμία εξίσου εύγλωττη με τη δήλωση της κ. Μέρκελ για την Ινδονησία…

Πηγές – παραπομπές – υποσημειώσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου